გინდა, რომ ქვრივი ააშორო ცრემლსა და ნაღველს.

ცხოვრობ ეულად, სიმარტოვის სიმძიმე გაწევს,

მაგრამ თუ მოდგმა არ დასტოვე და ისევ წარველ,

ერთ ქალს კი არა, მთელ ქვეყანას ჩააცმევ ძაძებს.

დაქვრივებული დედამიწა ვერ გადარჩება,

თუკი არავის უანდეძე შენი მშვენება,

ქალის ქვრივობას სანუგეშოდ შვილი დარჩება,

პირმშოს ზოგს წარმოშობაზოგს მოსასახამი

ზოგი ტრაზოგი შეხედავს და ქმრის სახე მოეჩვენება.

არ იაკრგება ქვეყნად ფული, ტრიალებს მხოლოდ,

რაც შენ დახარჯე, იგი სხვისი გახდა ქონება,

სილამაზეს კი, უნაყოფოს, ეღება ბოლო,

ნერგი თუ არ აქვს, აღარ რჩება არც მოგონება.

ის ვერასოდეს ვერი იქნება სხვისთვის იმედად,

ვინც დასაღუპად თავის თავიც კი გაიმეტა.