ვაგლახ! ამ ქვეყნად საუკუნოდ ვერ დასახლდები,

ამ საწუთროში დასრულდება შენი არსება,

მაგრამ აღსასრულს შეუპოვრად მაშინ დახვდები,

თუ შთამომავალს უანდერძე შენი მსგავსება.

მაშინ მშვენება, ზეცისგან რომ სესხად მოგეცა,

კი არ დაჭკნება, ხელმეორედ გაიკვირტება,

სიკვდილის მერეც შენი სული ფრთებს არ მოკეცავს,

და შენი შვილით უკვდავება დაგიმკვიდრდება.

თუ არ მივხედეთ ტაძრებიც ხომ დაიშლებიან,

გადიქცევიან უპატრონო ნასახლარებად.

ვერ გაუძლებენ ზამთრის დღეებს ქარიშხლებიანს,

სიკვდილისა და ბოროტების გასახარებლად.

და თუ სიცოცხლე გინდა გქონდეს დაუშრომელი,-

მამ ხომ გყავდა, შენც იყავი სხვისი მშობელი.