მემატიანე როცა მითხრობს წარსულ ოცნებას,

როცა გარდასულ სილამაზეს ხედავს ზმანებით,

როცა ვკითხულობ, როგორ აქეს წინათ მგოსნებმა

რაინდები და ლამაზმანი ბანოვანები,

მაშინ ვრწმუნდები, წინაპარი შენ დაგეძებდა,

შენ გგულისხმობდა, როცა აქო ლალის ბაგენი,

შენი დიდების ძალამ მხოლოდ იმათ შესწვდათ,

ისინი იყვნენ მაგ მშვენების მოქანდაკენი.

მათი წინასწარმეტყველება ქვეყნად განთქმულა,

შენმა ხოტბამაც წინ აღუსწრო შენს დაბადებას.

საგალობელი შენი ღირსი მაინც არ თქმულა,

რადგან ბუნდობნად ჩანდა შოროთ შენი ხატება.

ჩვენ ბედი გვერგო, ღვთაებაო, ვიცით ვინა ხარ,

მაგრამ სტრიქონი, შენი ღირსი ვერ მოგვინახავს.