სულო საბრალოვ, ცოდვილ სხეულს როგორ გაგყარაო,

ავხორცულ ძალებს შემოსეულს ვერ გადარეკავ?!

დანაცრებულა შინაგანი შენი სამყარო,

შენ კი ამკობ და ალამაზებ კედლებს გარეგანს.

სხეული შენი დროებითი საცხოვრისია,

ნუ გენაღვლება, თუ დარჩება დაუდაფნავი,

სხეული არ ღირს ამდენ მოვლად, რადგან სხვისია,

მხოლოდ ჭიებს თუ გაალაღებს შენი საფლავი.

გალაღდი, სულო, ღვთაებრივი სხივით იდიდე,

და მიწიერი დაიმონე შენი დიდებით,

შენი იქნება წუთისოფლის მთელი სიმდიდრე,

თუკი გარეგან სამკაულს არ გაეკიდები.

სამარადისო ძალა აღარ შემოგაკლდება

და თვით სიკვდილიც მაშინ ხელში შემომაკვდება.