გადავიღალე...
ღამე- დაღლილ მოლაღურივით
სახემორღვეულ პასაჟებით
მეღლაბუცება.
ჩავუნისკარტე-
ქალაქს ძველი საბარგულიდან
ჭრელი მარაო ამოვუღე-
ჩემი გაცნობა არც გაბედო.
(სახეს ვიფარავ).
გალანტურია?
არა,
იქნებ სულაც უბრალო...
კრიჭაშეკრული-
აჭრიალებს კარებს ზამთარი.
ჯვარს რომ გავაკრა-
ეს ტუჩები
დღესაც მჭირდება.
ყინვას- პირიდან უნებართვოდ
გამოვაცალე
ნოემბრის ბოლო.
ჭილოფივით ვიფენ-
ქარნაკრავს.
ლოგიკურია?
არა,
მგონი ესეც უბრალო...
ჩამომეცალეთ...
გზიდან ყველა ჩამომეცალეთ.
ჩიტის ბუდემდე
ჩემს სხეულსაც
თვითონ ავიტან.
მშვენის მარაო
ღამე- ჩემი მამინაცვალი
პოეტობისთვის მასამართლებს-
ფერი გამიცვდა.
ახლა მიცანი?
ანდა,
იქნებ სულაც უბრალოდ
გადავიღალე...
და დაღლილი მოლაღურივით
ჩემი სიცოცხლე-
დავაწურე თავზე მთაწმინდას.
