რა დამაძინებს, რა დამაძინებს...

უსაშველოა წუხილი ჩემი.

შენი თვალების ზღვაში ჩავძირე

იმედისა და ოცნების გემი.

ვერ დამათრობდა კარგი თამადაც - 

ერთი ღიმილით შენ რომ დამათვრე.  

რატომ შემხედე ასე თამამად, 

თვალები რატომ შემომანათე...

მას მერე ჩემთვის ყველა ღამეა

და ყოველ წუთას  უფრო ღამდება.

ჩემი სიმღერაც განა რამეა,

ოღონდ ეგაა - არ დამთავრდება.

რა დამაძინებს... რა დამაძინებს... 

უკვე მეძინა მე ჩემი წილი...

მაგრამ ამ მიწას ვიდრე ვამძიმებ -

არ გეღირსება შენც ტკბილი ძილი.

 

1950