გაეხადა ბალს სამოსი

წვიმის ცრემლით მინისლული,

იდგა სუნი საღამოსი,

სინესტის და ფოთლის სუნი.

მიჰყიოდა ქარი ღრუბლებს,

ხეივანში მზე იწოდა,

მერე _ კარი გაიხურეს _

მზე არავინ შეიცოდა

იქვე, ბაღში გამოკეტეს,

ღამე იყო _ რა იცოდა?!

1948