ვერიკო ანჯაფარიძეს

 

ბადე ბაიდებს 

ბუდე ბაიდებს

ცირა მუხლებზე გულფილტვს დაიდებს.

აიდა-ბაიდებს,აიდო ბაიდებს,

ცირა ციბა, ცირა წარბი,

ცირა წაბლი,წარბენილი.

ცაკუთხური,ცაკუთხედი,ხიდბოგირი.

ოდელიოდო ბუდე,

ოდელიოდო ცა,

მდინარის პირას ცხენები მოცდა.

ცირა შინდი,

სორს ბაიდით გადაფრინდი.

უდე ბუდე,

უდევს ბადე

და ბაიდებს 

ობადები აბადია.

გადაფრინდნენ, გადმოფრინდნენ,

ფრინველები უბინადრო.

ოდელიოდო უმბო ბუდე,

ოდელიოდო უკიბედრო

ხიდბოგიტ შეევედრე.რზე ცირა ციბას,

ობობებით შეევედრე.

უბინადრო უძარიდრო

ძარბაიდებს ცისაადგამი

ცურავს ზღვაში ცამებული

გემებს მოაქვს

იალქარზე ცაბოკონი,

ტყეს დარვირთავს წამებული

ოდელიოდო ცა,

უდე ბუდე

უდევს ბადე

ობობამდე.

ფუტი ბუხრის წარბებს მოხრის.

ცირა გულით გამოცრილი

გამოიცირა გამოხიდი

ცისბოკონებს გამოხედე

ოდელიოდო თუთა

თუთა , დო ცაფარი

ნეშოგამო და ცაბარი.

ცირა გათხელდა,

როგორც ჩაფარა.

ცირა ციბა,

ტორი ტანზე და ფაფარი

შარა წარბი წარბენილი,

გამოგული წაბოლილო გამოფიტა

წამოგული შორს ბაიდებს,

რომმიჰყავხარ გაბუტული.

გამოგული მზით მდინარე,

დამშრალი და გამარგილი

გამოგულიმოთუთო და უმბო ბბა.

ბადე ბუდე, მდინარე ბაიდებს.

ცირა შინდი,

ობობებზე გადაფრინდი,

უდე ბუდე,

უდევს ბადე

და ბაიდებს 

ობადები აბადია.

1925 წელი, იანვარი, მოგონება