ხეებს ფოთოლი დასცვივდა ისევ-

სიბერის შუქით განაზებული-

და ტოტებს შორის გამოჩნდა სივრცე,

აქამდე თითქოს არარსებული.

მერე კი მთებზე მოთოვა ოდნავ

და დღე ბრმასავით დაიბნა ქარში...

შენც ფრთები უკვე გაშლილი გქონდა

და ვერ მივმხვდარვარ - რატომღა დარჩი.

1955წ