წვიმაც ასეა: მტვრიან ტოტებზე

მაშინ გადირბენს, როცა არ ელი,

და მერე დაგაქვს, როგორც მოტივი,

აჩემებული და საყვარელი.

მაგრამ შენ უკვე ტყუილად ბორგავ,

დამთავრდა ვნება-დარჩა ამბავი....

და სველ აფიშას კითხულობა ქოლგა

და თავისი გზით მიქრის ტრამვაი.

1956წ