- ვინ გამახარებს – იტყოდა დედა,

გაშლიდა მკლავებს…

 მიწას ვწყდებოდი...

და როგორც მერცხლის ბუდეს მ

                                                 ე

                                                 რ

                                                 ც

                                                 ხ

                                                 ა

                                                ლ

                                                 ი

დედას კისერზე ვეკიდებოდი.

ვინ გამახარებს – იკითხავს მიწა,

გაშლის ბელტებს და იმას მსგავსებით,

ვით ერთ დროს დედას, ამჯერად მიწას

ჩემივ ნიჟარით მივეტმასნები...

ვინ გამახარებს იკითხავს ზეცა.