იფერებს სახე გულხარბ ხარებას

იჭვს არ იყენებს წარბის თილისმა;

დუმილი დუმილს შეეფერება,

ქარტეხილის ხმა – ქარტეხილის ხმას.

გრილოში – შუქი და შუქში – გრილო

და უწონადო ბრელო – არილი;

დაეკიდება ცას უნაპიროს

წერო – დასარეკ საყდრის ზარივით.

შემკრთალ მშვენებას – ტყეების ჩარჩო

და მწვანე ტბორებს – ჭალა ნარიყი;

ავართმევ ამ დღეს ღარიბულ სარჩოს

და ჩიტებისთვის ხელზე დავიყრი.

ამხელს ყოველთვის ეკლებზე წოლას

აღმატებული ნიჭი მოსმენის;

და შეჯამებულ ფრთოსნების ჟრჟოლას

მოვირგებ ტანზე და ვიმოსები.

იდუმალება უხილავ ლანდებს

ასულიერებს და ანამყენებს;

დიდი ხანია, მე ჩემს თავს დავდევ

და ჯერ კედელთან ვერ მივაყენე.