შენ გევედრები, ზენარო,

შენგან მოველი შველასა,

მომეც ძალი და შეძლება,

რომ ვანათებდე ბნელასა.

შავ-კუნჭულებში მიმალულთ

მგლებს, გველა-ძუებს, მელასა,

ქვე-მძრომებს თავ-ლაფიანებს

წამოვახტუნდე ყველასა —

და მივუსევდე მწევრებსა

ალმასის ბრჭყალებიანსა,

დაეწეოდნენ, ფატრავდნენ

ნადირსა მავნე-ჩხიანსა,

სეირს უცქერდნენ მნახველნი

გადაშლილ ველობიანსა,

და თან მდევარნი მისძახდნენ:

სიკვდილი ღალატიანსა!..