I

ქარი ჰბერავს, ქარი ღმუის, ზუზუნებს;

ჩვენს ბუხარში ცეცხლი მკვახედ გუგუნებს,

დედა მწვადს სწვავს, “ნანა ვარდოს” დუდუნებს;

ბოლთის ცემით მამა ტკბილად ღუღუნებს;

ბუხრის ძირას ბებია ზის, წუწუნებს;

მის კალთაში კატა ნაზად კრუტუნებს.

II

მოკვდა მამა. ქარი ისევ ზუზუნებს;

ჩვენს ბუხარში წვიმა ჩამოჟუჟუნებს;

დედა ტირის, ბებო ძილში წმუკუნებს;

კატა კნავის, ძაღლსა შიან, წკმუტუნებს;

ჩვენი თამრო წიგნს არ სწავლობს, სლუკუნებს,

ბებია-კი ჯავრობს და უზმუკუნებს.