სევდიანი და მდუმარი 

ვარ დაყრდნობილი მაგიდას,

ვიყავი ღამის სტუმარი,

ღამემ ვარსკვლავი გაკიდა.

მთვარე არ გამოჩენილა,

ამოკრობოდა ღრუბელს, 

ვაი, რა ობლად შთენილა

ზეცის ამხელა უბე.

1958