ვის გლოვობს ფუნჩათ ჯამრული, 

რა თავი დაუღუნია? 

ძმა ხომ მთელი ჰყავს, იმედა, 

შვიდ წელს ტყვედ დაკარგულია? 

ან ძმისწულები - ფოცხვერა, 

სამტროდ ნაქები ბუთლია? 

ანაც ძმობილი ჯიხვაი, 

ბახტრიონს გადასულია? 

იქნებ თათრებმა დაჩაგრეს, 

დააგმობინეს რჯულია?.. 

ხმალი ხომ აქვის ისევა 

ღარებზედ დაწარბულია? 

ლეკისეული ხირიმი 

ლამაზად გამართულია? 

ცხვარი ხომ არ უზარალდა, 

შიგ დამწვარ-დადაგულია?.. 

ან სხვა ხომ არა აჯავრებს, 

სრულ ძმად მიაჩნავ დუნია? 

- რასაც შენ მკითხავ, ჯამრული 

იმით ყველაით სრულია; 

სხვა რამ აწუხებს ვაჟკაცსა, 

სხვად აქვს დამწვარი გულია: 

ერთს ბეზირგანსა დიაცსა, - 

იმის სახელიმც კრულია, 

არ გაჰყოლია ცოლადა, - 

ვაჟკაცი დაუწუნია... 

ამას თაკილობს ჯამრული, 

თავი მით დაუღუნია. 

1895