ჩემი გულია დღეს ეს შავი ზღვა, 

თავმიდებული აჭარის კალთებს. 

რაც დატეხილა ჩემს თავზე რისხვა, 

თქვენს მშვიდობიანს ასცდეს ხომალდებს. 

სხვას თუ არ უნდა ამის გაგება, 

შენი გაიგებს ნაძვი და ფიჭვი, - 

რომ ქვა არა ვარ და ქანდაკება, 

არამედ კაცი რწმენით და იჭვით. 

და შემდეგშიაც ავიტან მრავალს 

უამინდობას, წყურვილს, სიცივეს, 

ოღონდ ვხედავდეთ ჩვენ წინ მიმავალს - 

დიდი იმედის შუქს მოციმციმეს.