ლაჟვარდი იყო სუფთა და ღია,

მიმზერდა იის ცისფერი თვალი,

მღეროდა ვიღაც და სამაიას

ცეკვავდა სამი უცნობი ქალი.

გადავიარე სინათლის ზღვარი

და უცნაური ვნახე ხატება -

ჯერ არ მინახავს ქვეყნად ამგვარი

გასაოცარი გამოცხადება.

სულიერივით დარბოდნენ ხენი,

ფრინველებს ლხენით ვესროდი ისარს,

მოჰყავდათ ჩემსკენ ფასკუნჯებს ფრენით

პირმშვენიერი მნათობი დღისა.

ისე ბრწყინავდა ვერცხლის ხეხილი,

გაოცდებოდით ფერთამხილველი, ―

ოქროს მთა-ბარი და მთაგრეხილი,

გამოცხადება გასაკვირველი!

ოქროს გალიებს, ოქროს ზარებით,

და გალიებში სამოთხის ჩიტებს

ვუმზერდი, ვიდექ ფერნამკრთალები

და გრძნეულივით ვუსმენდი კიდეც.

და მერე, როცა მეტოქემ მთვარის

გადამაფარა სინათლის კალთა, ―

უეცრად გაქრა ზმანება მკრთალი

განათებული ოცნების კართან.

1938