ერთი რამ მინდა სათქმელად,

გულს ნისლად დაფარებული,

ციდამ ცა-ქვეყნის გამგესი

სამღერლად დაბარებული.

ვსთქვა, თუ არა ვსთქვა, რას მეტყვით,

გულისაც დავალებული?!

შორს მიდის ჩემი გონება,

ოცნება გამალებული;

გულს ბევრი უნდა ტიალსა -

ხარია ალაღებული.

ნუ მომთხოვთ, მაშინ არ ძალმიძს

მსჯელობა დალაგებული...

მაინც ბოღმა მკლავს, მაინცა

არა ვარ გალაღებული.

ნეტავ, დაგლევდი, ბუნებავ,

შენის ცოდვით და მადლითა,

ან შენ დამლევდი, რომ შენთან

მეც მემუშავა ადლითა.

ვერ სძღები სიყვარულითა,

გულო, არ იქნა არობით;

იმღერე, ისევ იმღერე,

ჟინი მოიკალ გალობით;

ეს გაზაფხულიც ჩამოდგა

ქვეყნის დამდგენის წყალობით.

1893 წ.