დაჰკრავს წამი და... გამოიელვებს

პირ-მახვიანი სიკვდილის ცელი.

უსაზღვრო სოფელს მოვსწყდები ისე,

ვით შემოდგომით ვერხვის ფურცელი.

მე წავალ იქით, სითაც მოვსულვარ,

საც იმყოფება ბინა სულისა

და ამ მიწაზე დარჩება მხოლოდ -

ობოლი ცრემლი სიყვარულისა!..

1914