შუაღამისას, მარტოობის საშინელ ჟამად,

მეწვევა ჩემი იდუმალი მეორე სახე.

გამოუცნობი მღელვარებით ვდგევართ პირდაპირ:

მშვიდი სიცოცხლე - რა ამაოდ მე განვიზრახე.

თვალწინ მეშლება დღეთ წარსულთა მწუხარე რიგი

და უნაყოფო ჩემსა ბრძოლას მაგონებს იგი;

და მსურს მე ამ დროს, მსურს უსაზღვრო თავისუფლება,

რომ ჩემს მახლობლად არ სუფევდეს წამების ღმერთი,

მსურს არ დამდევდეს იდუმალი სახე მხილების

და ვიყო ერთი, ყველგან, მუდამ მსურს ვიყო ერთი.

1914