დაქცეული სახლის და იმ უბედობის,

მთელ ჩემს ცხოვრებას რომ ახლავს,

ერთად ყოფნისა და მაინც მარტოობის,

შენს სადღეგრძელოს ვსვამ ახლა, -

შევსვამ მოღალატე ბაგეთა გამო და

სიცივით მომზირალ თვალთა,

შევსვამ, რომ სამყარო სასტიკი გამოდგა,

ვდგავარ ჯოჯოხეთის კართან.