დღეს მე წერილი არ მიმიღია:

ის ან წავიდა ან დავავიწყდი;

გაზაფხულია როგორც სიმღერა,

ყურეში მარტოდ ქანაობს გემი.

დღეს მე წერილი არ მიმიღია . . . 

ის ჩემთან იყო ცოტა ხნის წინათ,

მოსიყვარულე, შმაგი და ჩემი,

მაგრამ ეს იყო ზამთარში თეთრად,

ახლა სევდაა და გაზაფხული,

ის ჩემთან იყო ცოტა ხნის წინათ . . .

ხემის სათუთი ხმა მესმის ისევ,

სიკვდილისმგვრელი ფეთქავს ტკივილი,

მე მეშინია გულის დაფერფვლის,

და ამ სტრიქონთა არდამთავრების . . .