ამ ბოლოს დამჩემდა ფიქრი და ანკესი, 

სიყვარულს ძალიან ხმამაღლა ვყვირივარ, 

სიყვარულს ვყვირივარ და შენ კი არ გესმის. 

დაცურავს კალმახი და ჭალის კანაფებს, 

მივყავარ სადღაც და ვეჩვევი ხეტიალს, 

შენსავით ამ ქვეყნად არ ვნატრობ არაფერს, 

თუმც ძაღლის ყველაზე უბედო ბედი მაქვს. 

წვებიან დღეები მოდიხარ ჩემთან და 

მწყემსივით გარეკავ ამ დარდს და კაეშანს,

მზეც ისევ გაწვება დაღლილი კლდესთან და 

თულექსებაცრილი საღამოც დაეშვა - 

კვლავ მუზებს ვისტუმრებ, გრძნობების ექიმებს, 

ისევ პოეზია... ღამე და ანკესი, 

სიყვარულს ვდუმვარ და სიყვარულს ვყვირივარ 

ვიცოდე ნეტავი შენ ვერ თუ არ გესმის - 

მიყვარხარ, (ეს ისე) მიკვდება გული და 

კანაფის საშინელ - სიცილით ვტირივარ, 

მე თუ ვარ ფხიზელი ძალიან ცუდი და... 

თუ მთვრალი, - ყველაზე მაგარი წყვილი ვართ!