წამებს ვიჭერდით მწარე ნაღველის,

ჩვენ, მიმავალნი მოლიპულ გზაზე.

რომ სიხარულის წუთები გველის,

ჩვენ უარვყავით და დავრჩით ასე.

როცა დავცილდით,წარსულიც მაშინ

დავივიწყეთ და აღარც-კი ველით.

ბედნიერებას ვსვამთ სავსე თასით,

არ გამოჩნდება სანამდის ფსკერი.

ოდესმე ბოლო მოტკბო წვეთებით,

ჩვენ შეგვატაკებს ერთმანეთს ბედი.

ერთ სიყვარულად ჩავიღვენთებით,

თუნდაც საათით ვიქნებით ერთნი.