სდუმს არემარე,

ზეციდან მთვარე

უხვად სხივს აფრქვევს დანამულ მდელოს.

მიჰქრის ნიავი,

რომ მომხიბვლელი

ვარდს კოცნა უძღვნას და ააცრემლოს.

*

ბაღში ნაკადის

ზვირთი ზვირთზე ხტის,

ვაზი ობოლი ირხევა, კრთება

და იქვე გაშლილს

ნაზად ზრდილ ყვავილს -

„არ შემიყვარებ?“ - ეჩურჩულება.

*

მთების მწვერვალებს,

მინდვრებს და ჭალებს

მგოსანი მშვიდად უშტერებს თვალებს;

მარტოობას გრძნობს

და კრძალვით ფიქრობს:

„ვინ შევიყვარო? ვინ შემიყვარებს?“

1909