პირველი ფოთლით იმოსება ტყე

და სტირის ვაზი... სტირის ბალახი,

ისმის ყვავილის ოხვრა ათასი

და სხივ-მოსილი გაზაფხულის დღე.

წარსულზე კი არ აფრქვევს ცრემლს ვარდი,

და მოლივლივე სუნთქვა ზეფირის,

არა, აწმყოზე ოცნებობს ველი

და არე-მარეც აწმყოზე სტირის!

1910