თქვენ გხიბლავსთ ზეცა, შავის ღრუბლებით

სახე-დახშული და დაფარული?

როგორ შვენია, როცა ოდნავ სჩანს

მასზე ვარსკვლავი სხივ-დაცარული -

როდესაც ერთხელ კიდევ შეხედავს

ცას, ღრუბელთ ისრით შეფერადებულს

და შთაინთქმევა წყვდიად-უბსკრულში,

ღრუბლებს მიუძღვნის ალერსს აღგზნებულს.

ეგრე შენც, გველო, როგორც ვარსკვლავი,

ისე აენთე ჩემს ტანჯულ გულში,

მაგრამ რაც მსურდა, ის ვერ ვიპოვე -

მე შენს ალერსში, შენს სიყვარულში...

1910