არის დღეს ჩემთვის ნაზი ნუგეში,

ვიყო უმშვიდეს წარსულის მტერი:

შევიდე უცხო სიმსუბუქეში,

გამომყვეს ლურჯა ცხენების მტვერი.

ვიცი: ეს მხოლოდ ისე იქნება,

როგორც ყოფილა ოდესმე ღამით:

დათვლა ნაბიჯის და დამიზნება,

ნისლიან ამიდს, ნისლიან ამიდს!

მაგრამ ნაცნობი ზმანება ბროლის

მოვა: სალამი თანამგრძნობ თვალებს!

მას მოიზიდავს ხმობა გასროლის

და შეჩერებას მე დამავალებს.

ვიცი: პოეტის გატეხილ სახელს

ბრბო არ დაინდობს გასათელავად,

მაგრამ შენი მზე სიბნელეს გახევს

და დაადგება შუბლს ნათელივით.

1916