ზღვას საღამო ედებოდა მუქი,

შენ ზღვის პირად სჩანდი, როგორც შუქი.

მე პირველი მახსოვს შენი ნახვა:

გაოცება! მშვენიერი ზრახვა.

როგორც შორი ხომალდების ცქერა,

ვით პირველი გრძნობით გულის ძგერა,

ირხეოდა გამჭვირვალე რული

და მტკიოდა... და მტკიოდა გული.

იმ ხომალდებს სამუდამოდ გაჰყვა

გაოცება, მშვენიერი ზრახვა.

1916