ინჲესა ისე შუქს არავის ჰფენს,

ვით ახალ კუბელსს და ძველ კამოენსს,

მათ არაერთხელ აღმოხდათ კვნესა,

ინჲესა, ინჲესა. ეხლა მარტოდენ მკრთალი ჩრდილია,

იგი ვედრება და კასტილია;

ოდეს იმ მზიურ ვედრებად ჩანდა

კარად ინფანტა.

დრონი იცვალნენ, გული კი დღესაც

იმ სიმღერასთან გადაზრდილია,

ინჲესა, ინჲესა.

1917