მინდოდა წყაროს წყალი გემოთი

და მშობლიურით სუნთქვა სიოთი,

მე მივდიოდი და ვეცემოდი,

ისევ ვდგებოდი და მივდიოდი.

როცა თოფების ატყდა ქუხილი

და ზარბაზნების გრგვინვა და ჭექა,

მე ერთადერთი მქონდა წუხილი:

თქვენი სოფლების ღვია და დეკა.

შორს ერთადერთი ენთო სანთელი,

უუძველესი ბაღის ტოტებით,

აქ კი გრიგალი, კორიანტელი

და ტყე მშფოთარე თავგამოდებით.

1923