იყო ვექილი ფრიად მართალი,

ისეთი, ქვეყნად რომ არ ფასდება.

უყვარდა სიტყვის სალტო-მარტალი

და სიტყვიერად გაფანტასტება.

ეცვა ბრჭყვიალა ფარჩა-ფართალი,

თუ „საქმეს“ ხედავს, ერთი ასდება,

თუ ფული არის - არის სარდალი,

თუ აღარ არის - ის განაზდება.

ასეთი კარგი და ხელოვანი,

ცხვირი ენ ფაცე, ფეხი - პროფილი,

მიცვალებული სახელოვანი

წევს ბალდახინზე გამოწყობილი.

1924