ციკლიდან „პაციფიზმი“

უცნობი მხატვრის ვნახე ნახატი

მხოლოდ არ მახსოვს სად ანუ როდის,

რა უსაზღვროა დემონთ ღაღადი,

რა უგულოა სიცივე ლოდის.

ველურის ხელში თრთის ბავშვი აკვნის,

ხვეწნა-ცრემლები ქვას ვერ ამარცხებს:

ხარხარით ხვდება ის ამონაკვნესს,

ბავშვს დედის თვალწინ კლდეს მიანარცხებს.

თან ქარში ისმის რაღაც გრძნეული

ზღვის მრისხანება და აღტაცება,

როცა მძვინვარედ მკლავ-მოქნეული

ასკდება ნაპირს ტალღათა ცემა.

1930