ლექსში პირველად გაისმის: ნავთი!

იგი დღეს უფრო ამხანაგია,

შხეფით მოსული ზღვების ნიავით.

ჩვენში ბევრია და სიიეფეს

მისას განიცდის ყველა მყიდველი,

თვით გერალდიურს წააქცევს მეფეს

ეს შადრევანი, შიშველ-ტიტველი,

ჰერმეტიული, როგორც სილაჟი,

კოშკებში მიდის ბოლი ლოსელი,

მასთან ვენერა დარჩა სილაში,

რთავს ამ მილოსელს სხვა სამოსელი.

ბევრი რამ მიაქვს დროთა მდინარეს,

დრო - მორევია განუზომელი,

მაგრამ აქ ზრუნვა ამ ინჟენერის

უკვდავი არის, ვინემ გომერი.

ნავთი ნავთია - მარიობისთვის,

სიცხით დამწვარი, უდაბნო ეკლის,

მაგრამ მებრძოლი მომავალ დღისთვის

სიცოცხლეშივე ღირსია ძეგლის.

რა საოცარი რამაა დილით

ფანტასტიური კოშკები ნავთის,

მე არ მგონია, რომ ცვარა ლილით,

რაიმე ქვეყნად ასე ბრწყინავდეს.

1930