მახსოვს ქარი სძრავდა

ჩვენი სახლის ლანდურს,

ხმა ხან ჩონგურს ჰგავდა,

ხან სევდიან ფანდურს.

და სტიროდი, დროო,

როგორც ბედისწერა,

სახლი უეზოო

და უსიცოცხლო კერა.

1933