ასეთი ტვირთი ვინ დაგადო

სუსტ და თხელ მხრებზე,

ვინ გაგიმეტა წინაპრთაგან,

ვინ დაგალოცა –

გეზიდა მძიმე,

პოეტური სიზიფეს ლოდი,

დალოდებოდი მარტოოდენ

სიტყვის წყალობას.

ღამეულ ლანდებს

ვერ დააფრთხობს შენი ძახილი,

მარადისობის გრილ ხელებში

კვდება სამყარო...

მადლობა უფალს, მოგცა ძალა _

შეხვდე გრიგალებს,

პ ი რ ი ს პ ი რ,

მაგრამ არ გაეცალო!