საბნად ვიფარებ თბილ ქუთუთოებს – 

არარსებული მხეცის ტყავებს,

და ჩემი ყურის ნიჟარები

დუმილის ზღვასთან ფრთხილად დავაწყვე, 

არავის ველი.

მე ხომ ნივთებიც არ მეკუთვნიან, 

მხოლოდ გამლღვალ კონტურებს ვხედავ, 

არავის ველი . არავის ველი . . . 

საბნად ვიფარებ თბილ ქუთუთოებს – 

არარსებული მხეცის ტყავებს,

და ჩემი ყურის ნიჟარები

დუმილის ზღვასთან ფრთხილად დავაწყვე, 

არავის ველი.

მე ხომ ნივთებიც არ მეკუთვნიან, 

მხოლოდ გამლღვალ კონტურებს ვხედავ, 

არავის ველი .