ცრიდა და ცრიდა და სამყარო უკიდეგანოდ 
ივსებოდა თეთრი ფანტელით. 
სანთელი ენთო მაგიდაზე, 
ენთო სანთელი. 

როგორც ფარვანებს მიიზიდავს 
ზაფხულში ალი, 
ფანჯრებს ეზოდან აწყდებოდა 
ფიფქების ჯარი. 

ყინვის ყაისნაღს 
გამოჰყავდა მინაზე ნაყში, 
შიგნით კი სახლში 
მაგიდაზე სანთელი ენთო... 

და იწვა ჭერზე 
ორი ჩრდილი, ორი პროფილი, 
ორი სვე-ბედი 
ერთმანეთთან გადაჭდობილი. 

ცვიოდა წყვილი ფეხსაცმელი 
ხმაურით დაბლა 
და იქვე კაბა - 
ცვილის ცხელი ცრემლებით დალბა. 

თითქოსდა თოვლმა 
ყველაფერი დაფარა ვერცხლით 
და ახლა ოთახს ანათებდა პატარა ცეცხლი - 
სანთლის, რომელიც მაგიდაზე ენთო და ენთო... 

კვამლი კუთხიდან მონაბერზე 
მოჰგავდა - ჯვრისებრ 
გულფრთას რომ იკრეფს ანგელოზი 
და გაშლის ისევ. 

ცრიდა... და იყო თებერვალი 
მთელი თვე სველი, 
სანთელი ენთო მაგიდაზე, 
ენთო სანთელი. 

Зимняя ночь /Борис Пастернак/

Мело, мело по всей земле
Во все пределы.
Свеча горела на столе,
Свеча горела.

Как летом роем мошкара
Летит на пламя,
Слетались хлопья со двора
К оконной раме.

Метель лепила на стекле
Кружки и стрелы.
Свеча горела на столе,
Свеча горела.

На озаренный потолок
Ложились тени,
Скрещенья рук, скрещенья ног,
Судьбы скрещенья.

И падали два башмачка
Со стуком на пол.
И воск слезами с ночника
На платье капал.

И все терялось в снежной мгле
Седой и белой.
Свеча горела на столе,
Свеча горела.

На свечку дуло из угла,
И жар соблазна
Вздымал, как ангел, два крыла
Крестообразно.

Мело весь месяц в феврале,
И то и дело
Свеча горела на столе,
Свеча горела.


თარგმანი ნინო ქოქოსაძის