(ჩემი და მეფე გიორგის მონოლოგი)

პიპა,მომგვარე ჩემი წითური ცხენი,

აღმოსავლეთთან უნდა მივასწრო დილას,

პიპა აბჯარი...შემოვისხამ და ვშვენი...

სადღაც ბაყაყი ღამის სიჩუმეს კილავს…

პიპა,ნერვები აღარ შემომრჩა ციდა,

პიპა,უფალი ცოდვებს მიშენს და ვყვირი,

პიპა,მიდი და გადმოაბრძანე ციდან,

პიპა,მიშველე...ნუ დაგიღია პირი!

პიპა,მშვილდი და პიპა,ისარი,ჩქარა,

ნახე,ბილიკზე მიიპარება შველი,

თვალიდან ცრემლის გადმომივიდა ფარა,

პიპა,ესროლე...პიპა,ვერაფერს ვშველი.

პიპა,თრიაქი...ცაში აგველდა ბოლი,

სადღაც მიცურავს ჩემი სახლი და ოზე,

პიპა,რატომ ხარ,პიპა,დევების ტოლი?!

დაპატარავდი,დაპატარავდი დროზე.

პიპა,შემინდე,პიპა,ცოდვების რიგი,

პიპა,საქმენი შემომათალე ავი,

პიპა,ქარაფში გადამხტარაო იგი,

პიპა,დალპაო,პიპა,მოჭრილი მკლავი.

პიპა,საფეთქელს,პიპა,ცრემლები მინავს,

პიპა,ნამდვილად,პიპა,ჭკუიდან შემშლი,

მიდი უღმერთოვ,დამალევინე ღვინო,

სანამ წვალებით ჩაგაკვდებოდე ხელში!