გინდივარ თუ არ გინდივარ-უკვე ვერაფერს ვერ ცვლის. 

ჩემს მთებში მთაზე დიდი ვარ, შენს ბარში-ყველას "ვკიდივარ", 

ჩამწყდარი ბეწვის ხიდი ვარ და დაბნეული ვერცხლი... 

იცი, თვალს რატომ გარიდებ?-რომ დამივიწყო ხვალიდან. 

მე გაღმა უნდა გავიდე, უნდა გავიდე აწი! 

წამყვება ბევრი ვალი და კურცხალი შენი თვალიდან... 

ჩემს ორღობეში რა გინდა, შენი ბილიკით გასწი. 

ბოგას გასული გეტყოდი: მთელი ცხოვრება გეტრფოდი, 

მთელი არსებით გეტრფოდი, ხშირი სუნთქვით და ფეთქვით. 

ჩემგან სხვა რამეს ელოდი? შენი ხასხასა მდელოთი, 

შენი თვალების ჩეროთი დავიბენი და... ვერ ვთქვი.