და საფეთქელის ხმაური ბზარავს; 

დამდგარა ფეხზე და შენსკენ მოდის 

კაცი კი არა - დეკემბრის ჩალა. 

ცეცხლზე შემდგარი ქვაბივით ისვრის 

პეპლების შხეფებს ბალახის ტბორი, 

და როგორც კარავს ახურავს ისლი - 

შენ, ახლა, ჩრდილი გახურავს ქორის. 

და მიდის თვალწინ მდინარე, - ლიბერ 

ტალღას მიჰყვება სილა და ხრეში; 

რა უნებურად აწუხებ ჯიბეს - 

კვლავ სიღარიბე ამოგდის ყელში. 

მაინც გიხმობენ? - პასუხი გმართებს 

და გულის სითბოს გაყოფა სხვისთვის; 

ხანდახან დუმილს აუნთებ სანთელს 

და მაჯის ნაცვლად ხმაურობს სისხლი. 

არის წუთები, როდესაც შიშველ 

განცდას გაცრეცილ ნიღაბით მალავ 

და ხელს ხავსისკენ იმიტომ იშვერ, 

რომ თავის რწმენა შესძინო ბალახს.