მეფე, გაუმარჯოს მეფეს,

თბება სოფლის ძველი ოდა,

გარეთ ქარიშხლები ყეფენ.

ჩემი თითებივით ცივი,

თვალზე მიმეჩვია მზერა,

ხეზე ლოლოების მძივი,

როგორც საყვარელი ჭერამ -

ჭერამ გადმოვიდა ჩემში...

თავი ჩამომადე მხარზე.

ასე ჩახუტებაც შემშლის,

შემშლის ჩახუტებაც ასე.

დავხრი ევკალიპტებს კენწერ-

ოდან... გადატყდება ხმელი,

ჩემი სიყვარულით ვერ ვწერ,

ჰოდა მიმაჭარით ხელიც.

კუბო შევუკვეთე სივრცეს,

თვალი დამიბრმავა ბინდმა,

სხეულს ჩემი სული მივცე,

მეტი არაფერი მინდა.