ნელი ჰანგების ნალამუნები

დრონი წასულან პასტორალების.

ჰყრია მინდორში სალამურები,

დაჩეჩქვილი და ნასკორალები.

და იქნებ ახლა მათი ძახილი

იყოს უდროო, როგორც არასდროს:

გახელებულა სოფლის ნახირი

და მითქარუნებს რქადანაღირი,

რომ დედამიწის ბრუნვას გაასწროს.

მოაგონდებათ მწყემსი ლანდივით,

გადაყოლილი ცათა სიფითრეს.

თითქოს არც ისე იყო ნამდვილი-

მოიფიქრეს და გადაიფიქრეს...

მხოლოდ: თითებით ნალამუნები,

დამტვრეული და ნასკორალები,

ჰყრია მინდორში სალამურები -

მიტოვებული პასტორალები.