როგორ მტკივა შენი სიშორე,

აყვავების ჟამს 

სამუდამო არყოფნაში გადახვეწილო 

მშვენიერებავ,

შენი სახება 

ნათელ წყვდიადში რომ ჩამეკარგა,

რათა შემეგრძნო 

სამყაროს ცეცხლთან მოთამაშე

თვით სიყვარულის 

უზენაესი არარაობა...