ლექსშიც დააკლდა რაღაც გრამები...

ამოღწეული ცის აკლდამიდან –

საკუთარ საკურთხს უზის გრანელი.

ქუდ–ბოდიშივით... ზამთარს სწყინდება,

არც ყანწელია, არც – გრაალელი:

იცის, რომ: ლექსით – სამთაწმინდეა

და დებოშებით – გრანი გრანელი.

ბაღის ბეღურა რითმით ერთობა,

აღარ ეთმობა ბზა და რვეული;

პოეზიაში ერთადერთობას

წუხს – ცხოვრებაში გზაარეული.