ზამთრის ბებერ და უხეშ თითებში 

დედოფალი იმედივით რომ იწურება! 

რომ იცოდე,როგორი საზარელი ზამთარია 

ჩემს აივანზე ატუზული, მეზობლის კატა. 

როცა ისე მშვიდად შემიძლია გამოვაღო 

ნოემბერი... 

ცა-ჩალეწილი ფანჯრებიდან 

''შემოგედალალე !"-

-დაგიძახო. 

იმ ყვავილების და 

იმ ყვავილების, 

იმ ყვავილების და 

კიდევ იმ ყვავილების სურნელივით, შემოგედალალე.!.. 

რომ იცოდე ,როგორ გარბის ჩემი წლები, 

თბილისის ქუჩებიდან, ნისლივით წამომდგარი 

უგზო-უკლოდ დაკარგული ბავშვობის მსგავსად.!

რომ იცოდე, როგორი აპარპალდა ჩემს ფანჯრებთან 

შუაღამე, 

შენს სიყვარულსა და არსიყვარულს შორის 

ხიდივით ბეწვის, 

და კანივით - ცა როგორ მეწვის...

რომ იცოდე, როგორი მწარე, არმიყვარხარ ამინდები 

მიყრია მაგიდაზე... 

და ვცდილობ როგორმე არ იწვიმოს. 

ჰო, როგორმე არ იწვიმოს, 

ოღონდ არ იწვიმოს ...

შემოგედალალე !