ცხოვრება ძუნწი, გაუმეტავი,

ახალგაზრდობა და გულის სატრფო

რომელ სარდაფში დამრჩა ნეტავი?!

ჩავალ, ჩამყვება ერთი თვალების

ტრფობა, ალერსი და ერთგულება,

ამოვალ ზევით განაწვალები

და გულისტოლიც სხვა მეგულება.

მთვრალი ვარ, მთვრალი, ცა _ ედემია,

ვკოცნი ვაზის რქას და ვაზის ფესვებს,

ყველა სირაჯი მამაჩემია

და ყველა კახპას ვუკითხავ ლექსებს.

რასაც ვყვიროდი ბავშვი გულადი,

ნაჭაღარევი ვყვირი იმავეს

და აღარ მახსოვს, სატრფოს სურათი

რომელ სარდაფში დავაგირავე.