უხმო კვნესას და უხმო გოდებას,

ის, რაც იხილეს ამ ქონგურებმა

არასდროს აღარ განმეორდება.

დგანან ამაყად მკერდშენგრეულნი

და იხსენებენ წარსულს ნისლიანს,

ყველა გოდოლზე, ყველა კედელზე

მამა-პაპათა წმინდა სისხლია.

და თითო ლოდი ხავსმოდებული _

ძველ მატიანის თითო ფურცელი _

უნდა გადავცეთ ჩვენს შვილთაშვილებს

წასაკითხავად ისევ უცვლელი.

იმათაც დახვდეს ციხე რუხისა,

ვარძიის მღვიმე _ დიდება ჩვენი,

მათთვისაც რეკდეს ძველი გელათი,

სვეტიცხოველი და ზედაზენი.

დაე იცოდნენ: ყველა ნანგრევი

დღესაც გუშაგობს წარსულს ნისლიანს,

ყველა მათგანზე მამა-პაპათა

ჩვენთვის დაღვრილი, წმინდა სისხლია.