მაინც რა იყო!
იყო ბაღი დაუკრეფავი,
დაუკრეფავში -
- ერთი პატარა ფარისეველი.
მას არეული
და
ფარული ედო
სავალი.
დაღლამ დასცა
და
გარეულმა ლეღვმაც
დასცადა.
შენ შეიფარე
თვალებსველი,
ფერმილეული
და ფურისულად
გადაგექცა
ფარისეველი.
როგორ უარე,
როგორ ეფერე,
მაგრამ არ იყო
შენი საფერი
და ის წავიდა
და ყველაფერი
დამთავრდა,
ვითომც აქ არაფერი.
შენ რა იცოდი,
რომ
დაბადებით დაბზარული
ასე ვიცლები.
გადის წლები და
მე
განსაცდელში
ამრევია
გამონაცადი.
ჩემში
ყოველი მომავალი
მიმავალია,
მაგრამ ისეთი
სულწასული
ვარ,
ისე ველი...
ნუ დამივიწყებ,
არც დამძრახო,
არც შემიცოდო,
მშვიდობით!
შენი ფურისულა-ფარისეველი.